Het thema voor 2024 is: De tand des tijds
Anneke schreef er een column over
Een nieuw thema……
Mijn gedachtenkronkels zoeken hun weg. Bij mij komt als eerste het verval van mijn eigen lichaam bovendrijven. Daar kan ik wel een boek over schrijven. Wat zie ik al een tijdje aan mijn bovenarmen hangen? Kipfiletjes. Waar is mijn wespentaille gebleven? Mijn benen zien er uit als gatenkaas. En mijn achterwerk is zo langzamerhand veranderd in een plat landschap.
Ik zie mijn doorleefde lichaam niet zo vaak meer naakt in de spiegel. Meestal gebruik ik die glimmende deur om te kijken of mijn outfit er goed uitziet. Mixt en matcht het? Hoe valt het kledingstuk om mijn lichaam? Maakt die kleding me dik? Zit mijn haar goed? Passen die schoenen er wel bij? Genoeg redenen om nog regelmatig in de spiegel te kijken.
Laatst werd ik wel heel erg geconfronteerd met mijn oude lichaam. Mijn kleindochter van vijf zou tijdens haar eerste logeerpartij met mij onder de douche gaan. Toen ze mijn naakte lichaam van top tot teen bekeken had, maakte ze een pittige opmerking:
Oma, ik wist niet dat jij er in je nakie zo lelijk uitzag.
Reacties
Een reactie posten